Rin #6 - With a sword, without a weapon

Mistrzgry

Rin musiała się uspokoić. Mogła usiąść i przemyśleć swoje sprawy. Tutaj pomieszczenia były takie same. Trzeba było pomedytować, pomyśleć, być i zostać kimś na nowo. Pytanie brzmiało jak? Kiedy zamknęła oczy, to naprawdę nic się nie zmieniło. Mogła się uspokoić i pozbierać myśli, ale magiczne rozwiązanie nie przyszło jej do głowy nagle. Musiała sama, ona sama wymyślić co takiego musi zrobić.
Tylko co?

Dunir

No cóż, odpowiedzi same się nie znajdą, bez względu na ilość drzwi, które pokona i czas, który spędzi na siedzeniu na tyłku.
Skoro nic z tego nie działało postanowiła z lekkim niezadowoleniem spróbować odwrócić się i przejść przez drzwi do tyłu.
Warto spróbować.
Równie dobrze mogłaby spróbować zniszczyć podłogę, albo sufit, ale chyba gospodyni tego miejsca nie byłaby z tego powodu zadowolona, więc zamiast tego spróbuje wrócić.

Mistrzgry

Rin... Nie mogła wrócić. Nie miała nawet jak. Kiedy próbowała rozsunąć drzwi znajdujące się za nią, nie było to możliwe. Jakkolwiek by nie chciała, drzwi nie chciały się otworzyć. Siła tutaj była niewystarczająca. Chyba żadna siła nie była wystarczająca.
Na pierwszy rzut oka można było iść tylko naprzód.

Dunir

-Ja jebe jakie to jest zjebane.
Nie wytrzymała, warcząc wściekle w nicość.
Tak o przeszła sobie do jeszcze jednego pokoju i wkurwiona siadła na ławce.
-Przecież to jest bez sensu. Cały czas to samo.
Gadała do siebie.
-Oi, Shinuichi-san, nasze lokum jest nieco nudnawe. Może coś tu zmienimy?
Zawołała znowu w pustkę.
Westchnęła ciężko, wstała i lekko bonknęła głową do ściany.
-A trzeba było po prostu zapytać. Czemu ja sobie wszystko utrudniam.
Chyba była tu za długo, bo zaczynała gadać sama do siebie.

Mistrzgry

Może i było to bardzo zjebane, ale nikt jej nie odpowiedział. Nie usłyszała ani słowa otuchy, ani słowa pogardy, ani słowa porady. Była tutaj sama w tym korytarzu nieskończonych, tych samych pokojów. Nie wiedziała ile czasu jej zostało i co miała zrobić. Te pokoje ciągły się w nieskończoność i w nieskończoność, a Rin nie mogła się nawet wrócić.
Cały czas to samo.
Cały czas sama.
Nawet lekkie uderzenie w ścianę nic nie dało.
Bardzo nietypowa sytuacja.

Dunir

[link widoczny dla zalogowanych]

( https://www.youtube.com/watch?v=YTy9v9a7Tmo - mood na teraz)

Drgnęła Jej powieka. Potem znów.

-MAM TEGO DOŚC!
Kropla przegięła pałę goryczy.
Próbowała być uprzejma. Próbowała uszanować zasady gospodyni i spróbować zrobić coś inaczej niż zwykle.
Ale.to.nie.jest.w.Jej.stylu. I ILEŻ MOŻNA
Weźmie tą pierdoloną ławkę i rzuci nią w lewą ścianę.
Prosto prowadzi donikąd, do tyłu nie można.
-Skoro nie ma stąd wyjścia TO SAMA JE KURWA ZROBIE!
I faktycznie, będzie się chciała siła przepierdolić przez ścianę. Rozedrzeć materiał, zerwać deski, przejść jak taran.

Mistrzgry

Rin się zdenerwowała, a następnie zgarnęła ławkę i jebnie ją w lewą ścianę.
Już po pierwszym uderzeniu ściana rozwaliła się na kawałki. Mogłą przejść dalej. Bowiem... Po boku znajdował się..
Dokładnie ten sam pokój.
Ale tym razem z siedzącą tam Shinuchi-san, która z uśmiechem wpatrywała się prosto w Rin
- Długo ci to zajeło. - Nie wydawała się jakoś obrażona czy zła na Rin za ten czyn.

Dunir

[link widoczny dla zalogowanych]

Poczuła lekką ulgę i dumę, gdy wydostała się ze swojego więzienia.
Szkoda tylko, że te odczucia były przytłumione przez OBEZWŁADNIAJĄCĄ WŚCIEKŁOŚĆ.
-Jestem zbyt zdenerwowana, żeby próbować się dostosować do kogokolwiek i czegokolwiek. Bo to nie o to chodzi. Zrobimy w drugą stronę.
Wskazała na kobietę. -Ty.. Potem na siebie. -..Ja. Bankai. Chcę go osiągnąć.
Nikt mi nie będzie mówił jaka powinnam być, albo jaka będę. Dziewczyny na pewno to wiedzą i Ty też tego doświadczysz. .

Mistrzgry

Na słowa Rin kobieta zaśmiała się gromko, cały czas spoglądając na nią.
- Właśnie dokładnie o to chodzi, Rin Tatakai. - Wskazała na nią wachlarzem - To był test, którego bałam się, że nie zdasz. - Odetchnęła - Całe życie podążasz wytyczonymi ścieżkami, które powtarzają się i powtarzają. Wysłuchujesz rozkazów innych, a kompletnie nie dbasz o siebie i swoje potrzeby. Za każdym razem, kiedy podejmujesz kolejny i kolejny rozkaz ilość tych samych, monotonnych pokoi się zwiększa i zwiększa. - Wyjaśniała - W końcu postanowiłaś wziąć krok w bok, nie cofnąć się i obrać własną ścieżkę. O to tutaj chodzi, Rin. Dokładnie o to.

Dunir

Zacisnęła usta, wysłuchując wyniku. Nie mogła się nie zgodzić, że w sumie miało sens.
-Jakby się zastanowić, to faktycznie jest kilka takich rzeczy. Chcę chronić bliskie mi osoby. Chcę pokazać niektórym, że będąc sobą osiągnę o wiele więcej, niż było zakładane. Chce też dowiedzieć się, kim do cholery był ten gość w Dangai i czemu ktoś mnie wrabia w jakieś gówno.
Spojrzała twardo w oczy kobiety.
-Ale żeby to wszystko osiągnąć, muszę być silniejsza. Więc nauczę się Bankai. Więc mam nadzieję, że raczej prędzej, niż później przedstawisz mi się swoim prawdziwym mianem.

Mistrzgry

- Prawdziwym mianem? - Zaśmiała się - To nie imię czyni bankai potężnym, to jest twoja własna wola i umiejętności. Ale nie martw się. - Jej wachlarz oraz dłoń opadły nieco niżej - Wkrótce je poznasz, Rin Tatakai. Wkrótce je poznasz, a ja będę mogła zostać przywołana.
Kobieta powoli wstała spoglądając się na Rin
- Mam nadzieje, że przełamiesz przeznaczenie, Rin Tatakai.

Dunir

-Wiem, po prostu chciałam się dowiedzieć. Ale tak jak mówisz, i tak wkrótce na to przyjdzie pora.
Przyznała i sama też zbliżyła się nieco do długowłosej, zakładając ręce na piersi.
-Bardzo...specyficzna nadzieja. Jak trzeba będzie to przełamię co trzeba.
Wzrok Rin padł na wachalarz, który kobieta trzymała w ręku. Wskazała go gestem głowy.
-Ładny. Mam wrażenie, że to coś więcej, niż zwykła ozdóbka.

Mistrzgry

- Miło mi to słyszeć. - Odpowiedziała - Czeka na ciebie jeszcze kilka niespodzianek, Rin Tatakai. Ale nie tutaj i nie teraz. Ryo i Yoka przekazują ci gratulację, że przetrwałaś. Zrobiłaś to rzeczywiście na styk. Zostały ci dwie godziny czasu, a by się nic nie powiodło. - Westchnęła - A to? To, Rin Tatakai, rzeczywiscie jest czymś więcej niż ozdobą. Ale dla mnie. Dla ciebie jest nią naprawdę.

Dunir

-Oh. Cóż, dziękuje za gratulacje również. Wszak, zawsze jesteśmy razem, więc to była praca zespołowa. Szczerze, to spodziewałam się jeszcze... Tu przerwała, słysząc ile czasu jej zostało.
-D-dwie godziny? Zajęło mi to aż prawie trzy dni? Tak jednym ciągiem, pewnie ledwo dycham w prawdziwym świecie.
Teraz pozwoliła sobie faktycznie na ulgę, odetchnęła. Niby wiedziała, ze musi się udać, ale i tak zajebiście.
-To..to już? Będę wiedzieć co i jak jak będzie trzeba? Nie no, będę, spoko.
Nie czekała na odpowiedź. -Dzięki za... to bardzo osobliwe spotkanie. Miło było poznać. To..ja będę już wracać.
Spróbowała tak o, wyciagnąć figuratywny miecz z piersi, no bo przecież sobie wbiła.
-...jak się wraca?

Mistrzgry

Cóż, kobieta zaśmiała się gromko na słowa Rin. Ciężko było stwierdzić na które dokładnie. Ale w końcu na jej ostatnią kwestie odpowiedziała
- Rin Tatakai. Kto powiedział, że to już koniec, hm? Tamto zadanie zostało wykonane na styk, a przed tobą jeszcze jedno, Rin Tatakai. - Spojrzałą się na Shinigami, oraz jej reakcję na te słowa - Ale dobrze, że pytasz, jak stąd wyjść. Wyszłaś ze swojej prostolinijnej ścieżki. Czas, byś wyszła również z niej duchowo. Bo to twoje zadanie.

	Forum www.bliczerp.fora.pl Strona Główna :: Archiwa wątków	Wszystkie czasy w strefie CET (Europa) Idź do strony Poprzedni 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 Następny
Strona 7 z 9